Religia i Kościół Katolicki od początku swojego istnienia interesują się ludzką seksualnością. Katolicka etyka seksualna momentami może być rozumiana sprzecznie przez osoby wierzące oraz z punktu widzenia psychologicznego wywoływać u nich dysonans pomiędzy tym co wolno a tym na co ma się ochotę.
W gabinecie seksuologicznym często spotykamy pacjentów, których największą i czasami jedyną blokadą przed stworzeniem satysfakcjonującego życia seksualnego jest lęk przed gniewem Boga lub konsekwencją spowodowaną grzechem.
Czy seks przedmałżeński i masturbacja są grzechem?
W Katechizmie Kościoła Katolickiego możemy przeczytać, iż seks przedmałżeński oraz masturbacja traktowane są w kategoriach grzechu ciężkiego, zrywającego komunię z Bogiem. Według KKK nie istnieją również żadne okoliczności, które mogą zmienić wagę grzechu. Niezależnie od tego, czy mamy na myśli seks przedmałżeński ludzi pozostających w związku kilka lat czy przygodną noc z osobą poznaną na imprezie, przez Kościół traktowane jest to na tym samym poziomie. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że grzechem ciężkim jest również kradzież czy morderstwo. W tym miejscu zostawimy przestrzeń na refleksję czytelnika, ponieważ celem dzisiejszego postu nie jest odciąganie od wiary katolickiej, a pokazanie jakie znaczenie ma w gabinecie wiara, z którą przychodzi pacjent.
Oczywiście z seksuologicznego punktu widzenia seks i bliskość fizyczna buduje relację, pozwala ludziom na wzajemne poznanie własnych potrzeb i oczekiwań, daje przestrzeń do lepszego wglądu w samych siebie. Jest również naturalnym sposobem rozładowania napięcia seksualnego.
Jak wygląda wizyta osoby wierzącej u seksuologa?
Pierwsze wizyty u specjalisty seksuologa skupiają się na zebraniu wywiadu, aby móc zaproponować jak najlepsze leczenie. Pytania będą przede wszystkim dotyczyć kwestii zdrowotnych, wcześniejszych doświadczeń seksualnych i relacyjnych, uzależnień, samopoczucia psychicznego, orientacji seksualnej, fantazji i potrzeb, ale również tego co jest dla pacjenta ważne i jakimi wartościami kieruje się w życiu. Po zebraniu wywiadu specjalista tworzy konceptualizację danego przypadku oraz układa adekwatny do danego problemu plan leczenia, obejmującą: psychoterapię, farmakoterapię, treningi seksualne, terapię partnerską, psychoedukację.
Decyzja o zastosowaniu się do proponowanego planu leczenia lub metod treningu należy zawsze ostatecznie do pacjenta. W związku z tym, jeżeli proponowane techniki wydają mu się niezgodne z jego wiarą może zawsze odmówić ich stosowania i poszukać dla siebie księdza, który również posiada odpowiednie kwalifikacje do prowadzenia terapii. Pamiętajmy, że każdy seksuolog opiera swoją pracę i metody na dowodach naukowych oraz technikach opracowywanych przez specjalistów medycyny, które mogą stać w sprzeczności z wiarą katolicką, natomiast ich celem jest przede wszystkim pomoc pacjentowi w zwalczeniu zgłaszanego przez niego problemu.