Stwardnienie rozsiane a seksualność

Choroby neurologiczne i sprawność seksualna to to dwa pojęcia, ściśle ze sobą powiązane. W dzisiejszym poście odpowiemy na pytanie, jak jedna z chorób neurologicznych – stwardnienie rozsiane – wpływa na sprawność seksualną oraz gdzie w razie pytań należy szukać wsparcia.

Jak stwardnienie rozsiane wpływa na aktywność seksualną?

Choroby neurologiczne wpływają na życie seksualne na trzy sposoby – zaburzenia w sferze fizjologii, trudności na poziomie działania ośrodków w mózgu a także wpływ czynników psychospołecznych.

Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia tkanki nerwowej.

Wiele osób chorujących na stwardnienie rozsiane (SM) cierpi na dysfunkcje seksualne związane z chorobą. Badania prowadzone w Stanach Zjednoczonych wskazują, że 40 – 80% kobiet oraz 50 – 90% mężczyzn chorych zgłasza zaburzenia związane z życiem seksualnym. W Polsce podobne badania przeprowadzono w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie w grupie 200 chorych z SM. Wynika z nich, że 8 na 10 kobiet zgłasza przynajmniej jedno zaburzenie seksualne. Jak wynika ze statystyk kobiety najczęściej skarżą się na:

  • anorgazmia – 70%
  • zmniejszenie wrażliwości na stymulację – 50%
  • zaburzenia lubrykacji – 35%
  • mogą pojawiać się bóle seksualne, w postaci dyspareunii

Mężczyźni:

  • zaburzenia erekcji – 65%
  • zaburzenia ejakulacji – 50%
  • obniżenie pożądania i popędu – 40%

Zaburzenia seksualne wywołane stwardnieniem rozsianym – jak leczyć?

Leczenie najczęściej obejmuje:

  1. leczenie choroby podstawowej,
  2. leczenie depresji, z użyciem leków niemających dużego wpływu na seksualność,
  3. leczenie konkretnych zaburzeń seksualnych:
  • w przypadku hipolibidemii podanie estrogenów bądź małej dawki testosteronu,
  • przy zaburzeniach lubrykacji zalecane jest używanie lubrykantów, estrogenów dopochwowych,
  • przy zaburzeniach orgazmu – trening masturbacyjny, treningi relaksacyjne, wizualizacja orgazmu,
  • przy zaburzeniach erekcji – inhibitory fosfodiesterazy typu 5, a w przypadku braku poprawy dobre rezultaty uzyskujemy dzięki aparatom próżniowym oraz iniekcjom
    z prostoglandyny E1.

Z wielu publikacji wynika, iż około 90% badanych chorujących na stwardnienie rozsiane nie było pytane przez swoich lekarzy o trudności natury seksualnej, wynikające z przebiegu choroby. Trudno jednoznacznie ustalić przyczynę takiego stanu rzeczy. Pamiętajmy, iż nie ma nic złego w zadawaniu pytań, poszukiwaniu pomocy czy dbaniu o własny dobrostan seksualny.

Źródła:

  1. Bronner G., Elran E., Golomb J., Korczyn A.D. Female sexuality in multiple sclerosis: The multidimensional nature of the problem and the intervention. Acta Neurol Scand, 2010; 121: 289-301
  2. Dysfunkcje seksualne poradnik dla lekarzy, Sławomir Jakima, Warszawa 2020
  3. The American Association of Sexuality Educators, Counselors, and Therapists (AASECT)
  4. Jakość życia seksualnego u kobiet chorujących na stwardnienie rozsiane. Michał Lew-Starowicz, Rafał Rola . Przegląd Menopauzalny 2012; 5: 381–387

Jak oceniasz artykuł?

Średnia: 0.00 (0) Zostaw swoją ocenę.

Dziękujemy!